bu kış geçen kışa göre daha az mutsuz olduğumu keşfettim.Hatta mutsuz değilim.Mutsuzluk eksik olduğum aklıma gelince hissettiğim bir duygu.Onun dışında mutluyum.Yağmur yağsa da hava çok karanlık da olsa, acıkmış olsam da mutsuz değilim.Bizim yakında bir hastane var.Sabah gelirken 12 yaşlarında annesiyle yürüyen bir çocuk gördüm.Hastaydı.Annesi yönlendiriyordu.Gözlerime baktı yemyeşil gözleriyle.Belki baktığının farkında bile olmayacak kadar hasta.Belki akraba evliliğinden belki başka bi sebepten bilmiyorum.O güzel yüz öyle bi baktıki yüzüme öyle masum öyle hesapsız öyle acıklı.Utandım kendimden...
/p>
<
<
<
<